Nova de Hoo (2001) is striptekenaar geworden door een liefde voor tekenen en wil dit blijven doen door een liefde voor mensen. De verhalen van Nova gaan niet alleen over gezellige verliefdheid. Liefde betekent ook fouten erkennen en sorry zeggen, iets waar de samenleving vaak moeite mee heeft.

Nova vindt stips een prachtig medium om moeilijke realiteten behapbaar en menselijk te maken, door problemen een gezicht, kleur en humor te geven. Dit blijft de koers van Nova met de hoop een eigen boek te tekenen. Daarnaast werkt ze aan stripverhalen voor tijdschriften zoals Tina en illustreert ze voor diverse bedrijven, wat soms chaotisch is, maar wel het juiste beroep blijkt te zijn.

Met een masterscriptie over de autobiografische strip op zak resideerde de Zuid-Afrikaanse Octavia Roodt (1995) in 2021 in La Maison des Auteurs in Angoulême. Daar ontwikkelde ze een grote interesse voor de Belgische strip. In 2022 vestigde ze zich uiteindelijke in België. Octavia doet momenteel onderzoek naar graphic medicine, waarbij ze probeert de kracht van poëzie, meditatie en tekenen te combineren.

Reinout Bossuyt (1984) verduidelijkt graag complexe zaken. Zijn tekeningen hebben een infografische stijl met een klare lijn en minimale curves. Ze zijn zo begrijpelijk als een IKEA-handleiding: op het eerste gezicht eenvoudig, maar uitdagender dan verwacht.

Maryse De Bruyn (2001) behaalde in juni 2023 een master in grafisch ontwerp, met als afstudeerrichting illustratie aan het KASK in Gent. Ze haalt inspiratie uit herinneringen, dromen en zelfgemaakte foto’s. In haar werk vervagen de grenzen tussen realiteit en fictie, waardoor een etherische, droomachtige wereld ontstaat. Ze werkt graag met monotuype en ecoline en experimenteert met levendige kleuren en wituimte. Haar stijl is vloeiend dynamisch en psychedelisch.

Hanno De Rycke (2003) gaat in zijn werk op zoek naar hoe hij de verstilling op een gevoelsmatige en integere manier kan weergeven. De intieme overgang van het stilte-moment naar een ingrijpende actie probeert hij te bekomen door procesmatig en intuïtief te werk te gaan. Door het gebruik van verschillende technieken probeert hij de sfeer en subtiele verhalende kwaliteiten in zijn werk te verkennen.

Bobby de Groot (1974) is illustrator en animatiefilmer. Al jaren werkt hij aan ‘Onder de Nederlandse bergen’, een serie magisch-realistische tekeningen die laten zien dat er in de schaduw van het pragmatische Nederland een wereld van mythische wezens schuilgaat. Gedetaillerde tekeningen tonen zeldzame momenten waarop deze twee werelden elkaar kruisen. Daarnaast geeft hij al 23 jaar les in animatie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.

Imke Bogers (1996) is een maker en droompiloot uit Utrecht. Door middel van haar associatieve manier van werken maakt ze heldere poëtische beelden die hun oorsprong vinden in haar fascinatie voor taal en het verzamelen van kleine alledaagse observaties en materialen. Zo geeft ze graag aandacht aan de dingen die doorgaans onopgemerkt blijven. Als je goed luistert, hoor je namelijk dat alles fluistert.

Jari Asselman (1999) is een beeldverhaler en illustrator. In 2023 behaalde hij zijn master in beelverhaal aan LUCA. Hij richt zich op het tekenen van illustraties, cartoons en het schrijven in illustreren van beeldverhalen. Zijn werk is vaak gebaseerd op eigen dromen, de banaliteit en het absurde van het alledaagse. Zijn werk is onder meer verschenen in De Standaard der Letteren, Manus en de TUIGkrant. In 2024 werd een cartoon van Jari Asselman genomineerd voor het Cartoonfestival van Knokke-Heist.

Jeroen van Wijngaarden (1981) is een autodidactische illustrator die bijna uitsluitend met inkt op papier werkt. Hij heeft een voorliefde voor het groteske en en cartooneske en is pas tevreden als zijn werk de kijker een licht onbehaaglijk gevoel bezorgt.

Joost Halberstma (1984) is in een illustrator met een passie voor traditoneel tekenen en analoge druktechnieken. Vanuit zijn studio in het hart van Rotterdam werkt hij met een sterke DIY-mentaliteit aan tekeningen, strips, platenhoezen, hout- en linosnedes, zines en piñata’s.

Lotte Dijkstra (1996) is illustrator en fulltime bemoeial (in haar hoofd dan). Ze weet op een scherpe en humoristische manier verschillende themas’s interessant te belichten . Via de wereld van cabaret vond zijn haar weg naar illustratie. “Als je een hele hoop dingen te vertellen hebt en denkt en vindt maar ook te verlegen bent om ze de wereld in te zingen, dan is tekenen een goede oplossing.”

Louise De Meester (1999) is illustrator en goudsmid. Ze behaalde haar master in grafisch ontwerp en illustratie aan het KASK in Gent en voltooide een opleiding tot goudsmid in Antwerpen. Louise combineert verschillende media in haar werk, variërend van grafietpotlood tot acrylverf en digitale technieken. Geïnspireerd door thema’s als circus, mythen, exotische dieren en sprookjes ceëert ze fansievolle werelden waarin mens en dier speels interacteren. Haar werk nodigt uit tot nadere inspectie door subtiele details en rijke betekenissen.

Nathan Verbelen (2000) is striptekenaar, illustrator en liefhebber van subplots. Hoewel sommigen zijn tekeningen humoristisch noemen, beschrijft hij ze liever als tragisch. Sinds hij begon te tekenen heeft hij een unieke stijl ontwikkeld die hij zelf omschrijft als een kraai met potloodpoten: krassend en krampachtig. In 2023 studeerde hij af in beeldverhaal aan LUCA Brussel. Hij is auteur van ‘De Neerdaler’ (2022).

Pinda, nom de plume van Hans Boeykens, (1975) woont en werkt in Leuven als freelnace vormgever en ilustrator voor magazines en leesboekjes. Tot zijn eigen verbazing won hij in 2008 de eerste editie van de Plastieken Plunk.