Cross Comix
Festival 2025

Abel Dijkstra (Amsterdam, 1998) is een visueel verhalenverteller en grappenmaker. Hij maakt strips en geeft een eigen tijdschrift uit met de naam Lovely. Het is het meest hedendaagse stripmagazine en het is cool en vrij (bedoeld als vrij in geest, niet gratis).

Abel ziet strips als een magische manier om tijd stil te zetten en gevoelens en onzichtbare zaken tastbaar te maken in een leeservaring. Hij laat zich niet vastpinnen op één stijl, maar je kunt zijn aanwezigheid in al zijn werk niet ontlopen. Je voelt, ziet en ruikt dat het Abel Dijkstra is—of Abel, of Abelknabel, zoals hij zichzelf soms graag noemt. Hij woont en werkt momenteel in Zwolle, de binnenkort te kronen striphoofdstad van Nederland.

Aimee de Jongh (1988, zij/haar) is een bekroonde graphic novel-auteur en animator uit Nederland. Haar boeken zijn in meer dan 30 landen zijn uitgegeven. Haar wortels liggen in Nederlands-Indië en geschiedenis, migratie en menselijke relaties terugkerende thema’s in haar werk.

Op 22-jarige leeftijd begon Aimee’s carrière in strips met de dagelijkse strip Snippers voor de Nederlandse krant Metro, die vijf jaar lang werd gepubliceerd. Op 25-jarige leeftijd bracht ze haar eerste graphic novel uit, De terugkeer van de wespendief die de Prix Saint-Michel won en werd verfilmd als speelfilm. Haar internationale doorbraak kwam met Bloesems in de herfst,, geschreven door de Belgische stripauteur Zidrou. In 2019 maakte Aimee de autobiografische strip TAXI!.

In 2021 verscheen Aimee’s bekendste graphic novel: Dagen van zand. Dit voor een Eisnerprijs genomineerde boek over de Dust Bowl was een bestseller. In 2022 volgde Sixty Years in Winter, geschreven door Ingrid Chabbert. In september 2024 werd haar graphic novel-adaptatie van Lord of the Flies / Heer van de vliegen in meer dan 25 landen gepubliceerd. In 2024 was er een groot retrospectief van haar werk te zien in de Kunsthal Rotterdam. Ze publiceerde korte strips in de tijdschriften Spirou, Metal Hurlant en Fluide Glacial.

Alison Bechdel (1960) is een Amerikaanse striptekenaar. Oorspronkelijk bekend van de langlopende strip Dykes to Watch Out For, vond ze in 2006 zowel artistiek als commercieel succes met haar graphic novel Fun Home. In 2025 publiceerde ze het vervolg Spent.

Meer bij Wikipedia

Anna Paßlick’s interesse in strips ontstond pas vrij laat. Hoewel ze altijd al van tekenen hield, las ze als kind geen strips en ontdekte ze die pas enkele jaren geleden, toen ze als docent sociale antropologie aan de universiteit werkte. Tegenwoordig is ze er bijzonder in geïnteresseerd om sociale en politieke vraagstukken te verkennen via haar strips. Ze probeert complexe informatie toegankelijker te maken in non-fictie strips, terwijl ze ook onderzoekt hoe de wereld er anders uit zou kunnen zien.

Op dit moment werkt ze voor het eerst aan een langer fictief verhaal dat gaat over rouw en verlies, maar ook over intergenerationele vriendschap tussen twee lesbische vrouwen: Odelie (in de zestig) en Greg (in de dertig). Het verhaal ligt haar nauw aan het hart en ze is ontzettend blij dat ze eraan mag werken, ook omdat het onderzoek dat ze ervoor doet al veel nieuwe verbindingen in haar leven heeft gebracht.

Ze gelooft dat de reden waarom ze strips maakt uiteindelijk is omdat ze houdt van de manier waarop mensen via verhalen contact met elkaar kunnen maken.

Als drummer in een punkband maakte Barbara stok strips over haar belevenissen in de muziekwereld. Die waren zo succesvol dat het haar hoofdbezigheid werd. Inmiddels heeft ze veertien boeken op haar naam staan, waarvan de biografie van Vincent van Gogh in meer dan twintig landen verscheen.

Brent Bourguignon (1996) is een Belgisch kunstenaar en zelfverklaard maximalist. Hij schildert in olieverf en maakt sfeervolle, vaak satirische strips. Zijn werk haalt inspiratie uit film, muziek, architectuur en het alledaagse.

Buro Rococo is een collectief van illustratoren Yoko Heiligers en Nino Maissouradze waarin illustratie en performance samenkomen in mobiele tekenacts. Ze kenmerken zich door lichtheid, het speelse en het kleine binnen een verfijnde, intieme sfeer.

Zij laten je ervaren écht ‘gezien’ en gewaardeerd te worden om wie je bent. Door plaats te nemen voor de loketten, in de stoel, op het koffertje of onder de bol, krijg je een ter plekke geïmproviseerde ervaring en op maat gemaakte tekening.

De tekenacts van Buro Rococo zijn onder andere te zien geweest op Zwarte Cross, in het Groninger Museum, op de middenstip van het AZ Stadion, op het LINDA.Festival, tijdens Museumnacht010 en op OEROL Terschelling.

Camilla Fassina werd in 1996 geboren in Treviso en bracht haar jeugd door op het Venetiaanse platteland. Ze behaalde haar eerstegraadsdiploma schilderkunst aan de Accademia di Belle Arti in Venetië en specialiseerde zich vervolgens in Editoriale Illustratie aan de Academie van Bologna.

In 2021 nam ze deel aan een groepstentoonstelling in het kader van het Bologna Art City-programma. Ze maakte illustraties voor Loescher, Connubia en het Lago Film Festival. Sinds 2015 heeft ze de e-mail en het papierwerk voor het Treviso Comic Book Festival onder haar hoede..

In haar vrije tijd wijdt ze zich aan het maken van papieren poppen met het Collettivo Armellina.

Celestine Kronberger (hij/hen) is een striptekenaar en illustrator uit Rotterdam. Voor hen zijn strips een lens waardoor hen de wereld bekijkt—een manier om grip te krijgen op het grote geheel via kleine fragmenten en vignetten uit het leven. Door nauwkeurig te observeren, probeert hen waarheden te ontdekken, begrip te bevorderen en te leren door middel van het heronderzoeken en hercontextualiseren van ervaringen.

Hen is van mening dat strips een unieke ruimte creëren voor reflectie, en daarom draait hun werk vaak om persoonlijke en sociale thema’s. Via dit medium wil hen lezers uitnodigen in een ruimte waarin ze kunnen nadenken over hun eigen ervaringen, en een kader bieden waarmee ze het verhaal in hun eigen tempo kunnen beleven.

Claire Bretécher (1940-2020) stopte met haar kunstenstudie om striptekenaar te worden. In 1963 ontmoette ze René Goscinny, de scenarist van onder andere Asterix, die voor haar een komische strip rond een postbode schreef. Ze was een van de zeer weinige vrouwen in de toenmalige stripwereld, en werkte voor onder meer de bladen Kuifje, Robbedoes en Pilote.

Ook op een ander vlak pionierde Bretécher. Ze stond in 1972 aan de wieg van L’Echo des savanes, een striptijdschrift dat zich expliciet op volwassenen richtte. Internationaal brak ze door met de strip De gefrustreerden, waarin ze vrouwelijke en feministische thema’s aansneed. Ze bracht die in eigen beheer uit. Voor het eerste album kreeg ze in 1975 de prijs voor het beste scenario tijdens het festival van Angoulême. (wiki)

SellFable, van de Rotterdamse kunstenaar Daniël van Nes, is een interdisciplinair kunstuniversum waarin post-digitale elementen worden gecombineerd met menselijke expressie. Geïnspireerd door de mysterieuze sfeer van film noir-films, introduceert SellFable een ‘Machine Noir Art Universe’, bevolkt door geautomatiseerde wezens die op zoek zijn naar een menselijke ziel en gedocumenteerd door ‘The Archivist’.

Het werk van Van Nes, beïnvloed door technologie, sciencefiction en menselijk gedrag, kenmerkt zich door een unieke mix van verlichte gravures, tekeningen, installaties en animaties, die samen een dramatische, buitenaardse omgeving vormen.

Als ‘The Archivist’ leidt hij je door landschappen waar de grenzen tussen digitaliteit en menselijkheid vervagen, en moedigt hij introspectie aan in een samenleving die zich met grote snelheid naar de toekomst haast. Elk werk nodigt je uit om veranderende opvattingen over jezelf en het bestaan onder ogen te zien, en dompelt je onder in een verhaal dat zowel tegelijk meeslepend is en tot nadenken aanzet.

Kunstwerken van SellFable zijn wereldwijd tentoongesteld in galeries en musea, waaronder Tetem (Enschede), Urban Nation (Berlijn), STRAAT Museum (Amsterdam) en het Street Art Museum (Sint-Petersburg).

Diede van Ommen maakt persoonlijke strips, meestal geïnspireerd door geestelijke stress. Ze voelt de drang om te tekenen – haar tekeningen geven haar denkproces weer, dat vaak een soort beschamende zelfreflectie bevat die meme-achtig en herkenbaar is.

Ze combineert deze persoonlijke worstelingen met een overkoepelende blik op de machtsmechanismen in de laatmoderne tijd (waarvoor ze de basis legde tijdens haar studie sociale wetenschappen). Ze werkt met kladpapier om panelen te creëren en houdt van creatieve/alternatieve publicaties – ze speelt met vormen, vouwen, enzovoort.

In haar bijna dertig jaar als kunstenaar heeft Eliane Gerrits tientallen kinderboeken geïllustreerd. Daarnaast werkt ze als live cartoonist op bedrijfsevenementen. In haar persoonlijke werk staat ze bekend om haar reeks zelfportretten.

Erinç Kargan is een in Berlijn gevestigde striptekenaar die beelden creëert waarin hij storytelling over verschillende media heen onderzoekt. Hij schrijft en illustreert zijn eigen verhalen.

Hij heeft twee korte horrorverhalen geschreven en getekend, beide in eigen beheer uitgegeven. Zijn werk weerspiegelt vooral zijn obsessies, zoals manga, horror en monsters.

Esther Samuels-Davis is een freelance illustrator en auteur die sinds 2013 in Berlijn woont. Ze maakt graag strips die de emoties verkennen die onder, rondom en door onze natuurlijke wereld heen liggen.

Terwijl ze veel van haar eigen boeken en zines zelf uitgeeft onder de naam Dirty like the Weeds, werden haar eerste en tweede gepubliceerde boeken, Togetherverse en Tumbo in the Shadows, uitgebracht in 2019 en 2022 door taotime books.

Florian Magnus Maier (1973) studeerde flamencogitaar bij Paco Peña en klassieke compositie bij Klaas de Vries aan het Rotterdams Conservatorium. Zijn muziek kenmerkt zich door een onophoudelijke zoektocht naar verbanden tussen verschillende genres in klassiek, wereldmuziek en rock en metal, en disciplines zoals dans, film en poëzie.

Sinds zijn afstuderen cum laude in 2001 schrijft hij voor Nederlandse en internationale topmusici, ensembles en orkesten, en zijn muziek wordt wereldwijd uitgevoerd. Als componist won hij o.a. twee beurzen en de Paul Jacobs Award in Tanglewood / Massachusetts, de aanmoedigingsprijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten, en nominaties voor de Gaudeamusprijs, het UNESCO International Composers’ Rostrum en Musica Nova.

Als uitvoerder trad hij op met onder andere het Asko | Schoenberg ensemble en de Nederlandse omroeporkesten, en blijft hij actief in zijn metalband Alkaloid. Als arrangeur heeft Maier onder andere gewerkt met het Concertgebouworkest, Devin Townsend, Triptykon en Paradise Lost.

Fynn van der Ziel (1996) is een kunstenaar met een sterke hang naar het absurdisme. Met verscheidene media waaronder plasticine en risografie creërt hij een ongemakkelijke wereld waarin hij zichzelf thuis voelt.

In 2021 studeerde hij met succes af aan Academie Minerva met een film over de aardbevingsproblematiek. In het voorjaar van 2022 realiseerde hij de muurschildering van Jacobus Cornelius Kapteyn in de Oude Kijk in ’t Jatstraat. In de winter daarop werkte hij samen met de band Roosbeef aan een video voor het nummer Zomer in Nederland.

Met VIS won hij in 2024 de Small Press Award

Gerrie Hondius begon haar carrière als striptekenaar in de jaren negentig met Ansje Tweedehandsje, over een onhandige antiheld. De serie verscheen onder andere in het feministische tijdschrift Opzij. Later was Hondius cabaretier, startte een stripagentschap en werkte voor televisie. Tegenwoordig maakt ze live tekeningen met zand die op een scherm worden geprojecteerd.

Helena de Koning (2001) is illustrator en stripmaker. Ze studeerde af aan de HKU met een graphic novel over kraken. Haar werk wordt gevoed door stadsleven, vriendschap, muziek en reality-tv. Ze tekent graag gebouwen en verzint wat zich daarbinnen afspeelt. Momenteel werkt ze aan de stripreeks Boemja & Beessie.

Jantiene de Kroon is schrijver, animatieproducent en mede-eigenaar van animatiestudio Mooves in Amsterdam. Ze heeft verschillende korte animatiefilms gemaakt, waaronder Mortel (2006), Bridge (2010), Aurora (2012), Camouflage (2021) en Four Chambers to the Heart (2023), en ze heeft korte verhalen gepubliceerd in diverse tijdschriften. Jantiene behaalde in 2003 een bachelordiploma in creatief schrijven en was een van de schrijftalenten die in 2009 deelnamen aan Binger Writers’ Lab. In 2010/2011 werkte ze als artist-in-residence bij Ashkal Alwan in Beiroet, Libanon. In 2013 nam ze deel aan Nisi Masa’s European Short Pitch.

Jantiene organiseerde vele evenementen en masterclasses voor aankomende animators en scenarioschrijvers. Ze werkte als talentcoach en storyconsultant. Momenteel werkt ze aan verschillende projecten binnen de immersieve verhaalwereld Oranova in samenwerking met VR-kunstenaar Merel Barends en schrijft ze het script voor de speelfilm Marbelles Bloom. Jantiene is bestuurslid van het Kaboom Animation Festival.

Jari Asselman (1999) is beeldverhaler en illustrator met een master Beeldverhaal van LUCA. Hij maakt illustraties, cartoons en strips, vaak geïnspireerd door zijn dromen en het absurde van het alledaagse. Zijn werk verscheen o.a. in De Standaard der Letteren, Manus en TUIGkrant. In juni 2025 verschijnt zijn boek Gniffelen in ’t blauw.

Jolanda Dekker is graficus, illustrator en striptekenaar. Ze put uit haar arbeidersachtergrond om grillige, dromerige werelden te creëren, waarbij ze haar interesse in politiek en activisme vaak combineert met haar liefde voor tekenen.

Onlangs maakte ze haar eerste graphic novel, Alienation – A Neoliberal Fairytale, over een duivel die een utopie binnentreedt en deze langzaam vernietigt met neoliberaal beleid.

Jos Derckx (1986) is illustrator en kunstenaar uit Utrecht. Zijn werk is kleurrijk, maatschappijkritisch en vol humor en surrealisme. Hij zoekt schoonheid in strakke beelden die aanzetten tot introspectie. Jos tekende o.a. voor Tirade, Vrij Nederland en Medisch Contact, en woont met zijn gezin in Utrecht.

Judith Vanistendael (1974, Leuven) is een Nederlandstalige Belgische stripmaker, illustrator en docent beeldverhaal. Ze heeft ook gewerkt als illustrator van kinderboeken.

Haar doorbraak kwam in 2007 met de publicatie van La Jeune fille et le nègre, een autobiografisch verhaal in twee delen over de liefde tussen een jonge Togolees en een jonge Belgische vrouw. In 2012 publiceerde Vanistendael Toen David zijn stem verloor (David, vrouwen en de dood), waarin de hoofdpersoon lijdt aan kanker en besluit zijn leven te veranderen.

In 2019 bracht Vanistendael, geïnspireerd door het personage Penelope uit de Odyssee, Les Deux Vies de Pénélope uit, waarin een arts en moeder humanitair werk verricht en zich langzaam verwijdert van haar familie, in het bijzonder haar dochter. (Wikipedia)

Julija Panova (1994) is een kunstenaar die werkt met tekeningen en verhalende vormen, van strips en prenten tot boeken en muurschilderingen. Haar werk is figuratief en raakt thema’s als moederschap, gevoed door persoonlijke ervaring. Ze behaalde een master aan de KABK in Den Haag en woont in Rotterdam.

Katja Štesl (1991) is stripcriticus en redactielid van Stripburger, een internationaal striptijdschrift dat is gevestigd in Ljubljana, Slovenië. Ze schrijft recensies en artikelen voor diverse tijdschriften en is vooral geïnteresseerd in hedendaagse, alternatieve strips. Ze toont haar betrokkenheid bij de stripwereld door lezingen te geven over strips voor schoolkinderen en volwassenen, gesprekken te voeren met auteurs en lokale creativiteit te promoten op internationale festivals en beurzen in het buitenland.

Klara Kracina (1999) houdt zich als beeldend kunstenaar bezig met schilderkunst, prenten, tekenen, strips en installaties. In 2022 studeerde ze af in schilderkunst aan de Academie voor Schone Kunsten en Vormgeving in Ljubljana. Momenteel rondt ze haar masteropleiding in hetzelfde vakgebied af.

In haar persoonlijke werk onderzoekt ze thema’s als identiteit, nationaal bewustzijn en collectieve nostalgie, terwijl ze ook maatschappijkritische kwesties aankaart met humor en cynisme. Ze is een actief lid van het kunstenaarscollectief Podmladek en was van 2019 tot 2024 medeoprichter en actief lid van het kunstactivistencollectief ‘Kvadratni meter’.

Tot op heden heeft ze zes solotentoonstellingen in Slovenië gehad en deelgenomen aan talloze groepstentoonstellingen, zowel in Slovenië als in het buitenland. Haar strips zijn gepubliceerd in het tijdschrift Stripburger.

Lauraine Meyer is een Franse auteur van beeldverhalen die in Nederland woont. Ze studeerde illustratie en grafisch ontwerp in Parijs. Als toegewijd feminist stelt ze gendernormen en sexisme aan de orde met humor en een kleurrijke, vrolijke stijl. Haar doel is ingewikkelde onderwerpen beter verteerbaar te maken, zodat ze iedereen bereiken.

Na een carrière als art director in de advertentiewereld, publiceerde ze Feminists in Progress in 2022, Moi, j’aurais pas fait comme ça in 2024 en Mecs in Progress in 2025. Feminists in Progress is ook in het Nederlands beschikbaar.

Leonie van Wijk is een gepassioneerde en creatieve illustrator, tekendocent en (live)karikaturist. Ook organiseert zij diverse events, zoals het modeltekenen met de Schetssessies in Breda. Haar essentie is: mensen blij maken met tekenen! Want samen creatief bezig zijn is de gouden combinatie!

Lian Ong (1956) studeerde illustratie in Rotterdam. Min of meer toevallig belandde ze in de jaren tachtig in de stripwereld. Haar boek Stuifmeel, een romance tussen een vrouw van middelbare leeftijd en een homoseksuele acrobaat, was een sensatie toen het in 1989 verscheen. Het was een van de eerste graphic novels in het Nederlandse taalgebied.

Hoewel ze na haar debuut nog enkele verhalen publiceerde, verloor Lian Ong haar interesse in strips. Tegenwoordig concentreert ze zich op andere dingen, zoals tai chi.

Lisa Ottenburgh (1997) woont en werkt in Gent. Ze behaalde een master Beeldende Kunsten aan LUCA Gent, met specialisatie in illustratie. Ze noemt zichzelf vooral tekenaar, maar maakt ook schilderijen, strips, grafisch werk en papierknipsels. Haar schetsboeken vormen vaak het vertrekpunt van nieuw werk.

Sinds 2005 publiceerde Liv Strömquist (1978) meer dan tien boeken, vaak grafische essays over maatschappelijke thema’s als ongelijkheid en feminisme. Haar werk is in meer dan twaalf talen vertaald. In haar geboorteland Zweden is ze een publiek figuur en levert ze regelmatig bijdragen aan discussies op radio en televisie.

De afbeelding die tijdens Cross Comix 2025 werd getoond, veroorzaakte nogal wat ophef toen deze in 2017 deel uitmaakte van een billboardcampagne in de metro van Stockholm. Strömquist reageerde op de verontwaardiging dat ze gewend aan controverses rondom haar werk.

Sinds Maaike Hartjes halverwege de jaren 1990 begon op te vallen met de minuscule poppetjes uit Maaike’s Dagboekje is dat haar voornaamste tekenstijl. Deze strip is uitgegeven als small press-boekje en verscheen na een aantal jaar enige tijd wekelijks in Viva. Het karakter van de strip veranderde daarmee enigszins, van kleine grapjes naar een wat realistischere dagboekvorm. Dat leidde onder andere tot het Burn-out Dagboek. In 2016 won ze de Stripschapsprijs.

Madelief van der Peijl (2000) is een illustrator uit Nederland. Ze vindt haar inspiratie buiten, dicht bij de natuur, al observerend en kijkend. De dingen die ze daar tegenkomt vormen het vertrekpunt voor haar tekeningen.

Natuur is de basis van haar illustraties, terwijl ze thema’s verkent zoals nieuwsgierigheid naar wat er om je heen gebeurt en het vinden van schoonheid in het alledaagse. Ze werkt voornamelijk met analoge materialen zoals gouache, pen en grafietpotlood.

Haar werk is speels en gelaagd, maar blijft open voor interpretatie.

Marcel Ruijters heeft Europese roem bereikt met zijn bewerking van Jheronimus Bosch en Dante’s ‘Inferno’. Daarnaast is hij mede hoofdredacteur van Rotterdams eigen ‘Zone 5300’, magazine over strips, cultuur & curiosa.

Marguerite Abouet (1971) is een maker uit Ivoorkust die in Frankrijk woont. Haar serie Aya de Yopougon, over een meisje dat opgroeit in Ivoorkust, telt momenteel acht afleveringen. Wereldwijd zijn er meer dan een miljoen van haar boeken verkocht. In 2013 werden de Aya-verhalen verfilmd, mede geregisseerd door Abouet zelf.

María Medem (1994) werd geboren en woont in Sevilla, Spanje. Na het afronden van haar opleiding beeldende kunst begon ze met het zelf uitgeven van fanzines. Haar werk is gepubliceerd door Terry Bleu (Nederland), Studio Fidèle (Frankrijk) en Apa Apa Cómics (Spanje).

Haar illustraties verschenen onder andere in The New Yorker en The New York Times. Ook maakte ze animatievideo’s voor bands zoals Rival Consoles.

Oorspronkelijk is Maria Victoria Rodriguez afkomstig uit Zuid-Amerika, maar ze woont nu al vijf jaar in Berlijn. Ze houdt enorm van tekenen en heeft kunst en animatie gestudeerd. Ze werkt voornamelijk als illustrator, maar maakt ook strips en fanzines.

Haar werk draait vooral om thema’s uit het dagelijks leven die haar inspireren, menselijke relaties en vaak ook haar ervaring als migrerende vrouw.

Mark van der Graaff (Rotterdam, 1967) is tekenaar en schrijver. Hij tekende onder de naam m a r k u s cartoons en illustraties voor o.a. de VPRO-gids, PZC, Psychologie Magazine en Metro, en publiceerde beeldverhalen in GR’NN, Comix 2000 en de Slibreeks.

Hij maakte ruimtelijke tekeningen en installaties in verschillende kunstcentra, waaronder de Kabinetten van de Vleeshal, de Jan van Leeuwen Stichting en JCA De Kok. Korte verhalen verschenen in DW B en De Gids. In 2018 debuteerde hij met de roman Mijn moeder en haar zoon bij Uitgeverij Wereldbibliotheek.

Masha Zotova is een in Rotterdam gevestigde illustrator. Oorspronkelijk kwam ze naar Nederland om grafisch ontwerp te studeren, maar tijdens het eerste jaar realiseerde ze zich dat dit toch niet echt bij haar paste, en strips vormden een cruciaal onderdeel van die overgang. Ze gebruikte (en gebruikt nog steeds) het medium als een soort dagboek en als manier om emoties en veranderingen in haar leven te verwerken.

Door haar verhalen te verbeelden en zichzelf als personage te tekenen, voelde ze zich steeds zekerder in visueel vertellen en de vrijheid die dat met zich meebrengt. Sindsdien heeft haar beeldtaal vele vormen aangenomen en is het veranderd in een meer vloeiend narratief, waarbij illustraties, tekst en verhaal door de pagina’s stromen zonder noodzakelijk vast te zitten in kaders en panelen.

“Het is mooi om terug te kijken op mijn jaren op de academie en te beseffen hoeveel die eerste paar strips me hebben gevormd tot de illustrator die ik nu ben. Momenteel werk ik aan een stripboek over goblins — hieronder zie je een pagina daaruit.”

Melek Zertal is een Frans-Algerijnse illustrator en striptekenaar, woonachtig in Parijs en Californië. Ze schrijft graag contemplatieve, trage verhalen, samengesteld door een grondige beeldcuratie en gedekte pastelkleuren.

Ze probeert een manier te vinden om sferen over te brengen die woorden niet kunnen uitdrukken: vluchtige momenten en onbeantwoorde liefdes. Een onverwachte, verwarmende zonnestraal midden in de winter, de laatste woorden van een geliefde, vier handen die tegelijkertijd een kersentaart kneden. Verhalen hebben geen begin, geen einde, de lezer wordt midden in een verhaal geworpen dat vaag bekend klinkt. Door de dromerige, wazige en oprechte verhalen heen, vindt de maatschappelijke dynamiek altijd een manier om haar personages bij te halen.

Merel Barends (1980) is striptekenaar en illustrator. Haar werk is uitgegeven door verschillende gerenommeerde uitgeverijen zoals De Bezige Bij, Uitgeverij Atlas/Contact en Uitgeverij Podium. Ze werkte in opdracht voor een breed scala aan klanten, waaronder IDFA, Vrij Nederland Magazine, Mindshakes (NRC Media), OneWorld, Amsterdam Young Academy, CPNB en Greenpeace.

Barends neemt regelmatig deel aan kunstzinnige groepsprojecten. Haar werk werd zowel Nederland als internationaal tentoongesteld, onder andere in Burundi (1 Femme, 6 Humeurs), Tunesië (correspondents.org) en Tsjechië (De Inktpot). Tijdens een eerdere editie van Cross Comix cureerde zij de tentoonstelling-in-het-donker Stripped! [A pretty dark room], waarin zij 20 vrouwelijke stripmakers uitnodigde om werk te maken geïnspireerd op Nietzsche (en diens invloed).

Barends is redacteur van het platform voor grafische journalistiek Drawing the Times. Als grafisch journalist bereikte ze een internationaal publiek en haar journalistieke strips zijn gepubliceerd in het Nederlands, Engels en Arabisch. Ze is ook onderdeel van het Medifoor-team, een initiatief van medisch professionals om complexe diagnoses en behandelingen op een patiëntvriendelijke manier te visualiseren.

Sinds 2017 werkt Barends samen met schrijver/producent Jantiene de Kroon aan Oranova, een transmediaal world building project. Binnen deze arena onderzoekt ze nieuwe vertelvormen, altijd met haar eigen tekenstijl als uitgangspunt. Ze ontwikkelde motion comics (een mix van strip en animatie) en regisseerde een geanimeerde VR-ervaring, Oranova Night Market. Deze ging in wereldpremière op het Kaboom Festival en won de tweede prijs in de New Frontiers Competition op het Future Film Fest in Bologna.

In 2023 ontwikkelde Barends een theatrale VR-performance met de fusionband Zettai, Fight Your Inner Demons, die nog steeds op tournee is. Momenteel werkt ze ook als artdirector en ontwerper aan Lagos, Home For All, een XR-samenwerking met Nigeriaanse animatoren en stripmakers.

Michael van Kekem (1985, Rotterdam) is werkzaam als illustratief ontwerper en printmaker. Binnen het werkveld van illustratie, grafisch ontwerp en grafiek maakt en creëert hij redactionele illustraties, prints, huisstijlen, zines en producten.

Hij geeft workshops in grafiek op events, voor bedrijven en particulieren. Ook geeft hij grafiek workshops en cursussen voor alle leeftijden en exposeert hij regelmatig vrij werk.

Ming Yue (1986) is een Chinese illustrator en stripmaker. Ze studeerde en werkte jarenlang in Tokio, waar ze de zine One Trip uitgaf. Na haar afstuderen aan LUCA School of Arts in Brussel woont ze nu in België. Haar werk draait vaak rond recepten en verhalen over eten.

Mo Bourgeois (1998) is illustrator, twijfelaar en zelfverklaard prutser. Ze studeerde Japanse Taal & Cultuur en Beeldverhaal, al blijft het onduidelijk wat ze daarmee van plan is. Ze is chronisch ontevreden over haar werk, dus het is een klein wonder dat deze bio er gekomen is.

Myrthe van de Weetering is altijd op zoek naar authenticiteit. Ze speelt viool, maar dan op haar eigen manier. Ze schrijft liedjes, maar dan in haar eigen stijl. En ze verkent graag de grenzen tussen dwaasheid en muziek.

In 2019 brachten Myrthe van de Weetering en haar band hun debuutplaat Dégoût uit, een combinatie van jazz- en film noir, het begin van een veelbelovende muzikale reis. Hun succes leidde tot uitnodigingen op te treden op gerenommeerde muziekfestivals zoals So What’s Next, Injazz en North Sea Jazz, en op de radio en in het televisieprogramma Vrije Geluiden.

De opvolger, Ghazal, combineert muziek en poëzie met een boodschap. De muziek is een mix van jazz, pop en hiphop, verweven door het kenmerkende geluid van de band. Het warme en luchtige geluid van de melodie, met de melancholische viool, de intrigerende modulaire piano die een organische laag elektronica aan het spectrum toevoegt, is gekoppeld aan het subtiele, heldere geluid van de bas en de delicate drums.

Nona Van Effelterre (2001) studeerde Film en Beeldverhaal aan LUCA Brussel en woont in Gent. Ze tekent graag herten, maakt comics en animeert. Haar werk is speels en vol energie— mogelijk door de liters koffie die ze drinkt. Op Instagram heet ze no.nee.na, wat drie keer ‘nee’ betekent, al krijg je vaak een ‘ja’.

Noush (2003) woont en werkt in haar kleine kunstatelier in Rotterdam. Haar werk vertrekt vanuit emoties, ervaringen en relaties, die ze verbeeldt in werelden ver van de onze. Zo onderzoekt ze wat pijn doet, wat heelt en wat richting geeft. Ze maakt strips, zines en droomt van een eigen graphic novel.

Nova de Hoo is een stripmaker die de traditionele elementen van plezier en ironie in haar werk wil behouden, terwijl ze tegelijkertijd sociale kwesties met zorg en gevoeligheid behandelt. Ze weet dat dit een behoorlijk lastige combinatie is, en ze denkt niet dat ze die ooit helemaal zal perfectioneren!

Ze houdt met heel haar hart van strips. Net als animatie zijn ze ontzettend concreet – je hoeft niet te discussiëren over een goede strip, want je hoeft niet te raden wat die probeert over te brengen; het staat gewoon daar, op de pagina.

Als iemand die ontzettend slecht is met abstractie en subjectiviteit, houdt ze van de nuchtere sfeer die strips uitstralen. Op dit moment schrijft ze een fictief verhaal gebaseerd op ervaringen die ze opdeed in Zuid-Afrika, waar ze omging met sekswerkers in Johannesburg en zo iets leerde over hun worstelingen en dromen. In het algemeen voelt ze zich aangetrokken tot feministische thema’s, en ze schrijft graag een beetje over haar eigen ervaringen als lesbische vrouw.

Met een masterscriptie over de autobiografische strip op zak resideerde de Zuid-Afrikaanse Octavia Roodt (1995) in 2021 in La Maison des Auteurs in Angoulême. Daar ontwikkelde ze een grote interesse voor de Belgische strip. In 2022 vestigde ze zich uiteindelijke in België. Octavia doet momenteel onderzoek naar graphic medicine, waarbij ze probeert de kracht van poëzie, meditatie en tekenen te combineren.

Pénélope Bagieu (1982), in haar thuisland Frankrijk aanvankelijk vooral bekend als blogger, brak internationaal door met Les Culottées (vertaald als Wereldwijven), een reeks getekende portretten van invloedrijke vrouwen uit de werelgeschiedenis. Ze won er een Eisner Award mee. Daarnaast maakt ze animaties en heeft ze een eigen lingerielijn.

Saskia van Amstel is een illustrator en zelfstandig uitgever gevestigd in Rotterdam, die onder de naam Burning Desk werken maakt over het leven en de mens. Sinds ze drie jaar in Berlijn woonde en werkte (waar Burning Desk ontstond), reist ze regelmatig heen en weer naar Berlijn voor inspiratie, projecten en vrienden.

Het werk van Burning Desk is geïnspireerd op gevoelige maatschappelijke onderwerpen zoals menselijk gedrag/interactie, gelijkheid, klimaatverandering, massaproductie/-consumptie en dierenmishandeling. Ze is zeer gefascineerd door hoe wij als mensen onze omgeving beïnvloeden en hoe dit onze aarde, mentale gezondheid en de manier waarop we elkaar behandelen, raakt. Haar belangrijkste doel is om meer bewustzijn te verspreiden over bovenstaande onderwerpen en zo een open gesprek op gang te brengen.

In samenwerking met Cross Comix organiseerde ze de Berlin Comic Exchange in samenwerking met Renate Comics in Berlijn, waar stripmakers de kans krijgen van elkaar te leren en hun internationale netwerk uit te breiden. Samen nieuwe concepten bedenken en uitproberen is iets waar Saskia erg van geniet, want samen bereik je meer dan alleen.

My Colour Doesn’t Define Me

In 2024 publiceerde ze haar eerste boek, My Colour Doesn’t Define Me, boordevol illustraties en strips over haar persoonlijke ervaringen met racisme en onbewuste vooroordelen. Met haar liefde voor (visuele) boeken en als onafhankelijke uitgever onder de naam Burning Desk Books, probeert ze een inclusief netwerk op te bouwen voor kunstenaars uit minderheidsgroepen, met een focus op makers van kleur die (willen) publiceren.

Als maker van kleur zelf zou ze graag meer diversiteit en representatie zien in haar werkveld. Door het organiseren van meerdere evenementen (in Berlijn en Nederland) hoopt ze met kleine stappen verandering teweeg te brengen door een veilige ruimte te bieden waar uitgevers van kleur hun werk kunnen presenteren en hun kennis kunnen delen.

Sioe Jeng Tsao (zij/hen), ook bekend als SEEYOUSIOE, is een queer multidisciplinaire kunstenaar met wortels in Nederland, China en West-Papoea. Ze woont in Rotterdam en maakt levendig werk dat digitale illustratie en schilderkunst combineert om identiteit, migratie, queer vreugde en sociale rechtvaardigheid te verkennen.

Haar kunst nodigt uit tot verbinding en reflectie – krachtig van kleur, zacht van intentie. In 2025 publiceerde ze haar geïllustreerde memoires Mijn Tijd in de Zon en opende ze haar eerste solotentoonstelling De Liefde die Blijft in het CODA Museum.

Door middel van dekoloniale verhalen, workshops en gemeenschapsprojecten gebruikt Sioe Jeng kunst als protest én helende kracht.

Kunstenaars Bruno Ferro Xavier da Silva en Gwen Stok werken samen onder de noemer Trompette de la Mort sinds 2014. Hun kunst heeft een macabere maar speelse uitstraling, alsof je de eregast bent onder de kannibalen, terwijl je probeert de juiste tafelmanieren te onthouden. Ze zijn gespecialiseerd in inkttekeningen (klein en groot) maar ook in schilderijen.

Gwen Stok

Gwen Stok is zelfstandig illustrator, striptekenaar en kunstenaar (beeldmaker). Ze maakte onder andere de beeldroman De genezing van de Krekel, naar het verhaal van Toon Tellegen. In 2021 was ze de stadstekenaar van Rotterdam, een opdracht werd afgerond met een expositie in de Kunsthal.

Lees meer

Maker

Gwen Stok

Gwen Stok is zelfstandig illustrator, striptekenaar en kunstenaar (beeldmaker). Ze maakte onder andere de beeldroman De genezing van de Krekel, naar het verhaal van Toon Tellegen. In 2021 was ze de stadstekenaar van Rotterdam, een opdracht werd afgerond met een expositie in de Kunsthal.

Cross Comix Festival 2022

Talkshow Indocomics

Cross Comix Festival 2024

Residentie Rotterdam Centraal

Bruno Ferro Xavier da Silva

Bruno Ferro Xavier da Silva (1977) werd geboren in Lissabon, uit een Kaapverdiaanse moeder en Angolese vader en groeide op in Rotterdam. Hij is bassist, componist en visueel kunstenaar.

Lees meer

Maker

Bruno Ferro Xavier da Silva

Bruno Ferro Xavier da Silva (1977) werd geboren in Lissabon, uit een Kaapverdiaanse moeder en Angolese vader en groeide op in Rotterdam. Hij is bassist, componist en visueel kunstenaar.

Cross Comix Festival 2023

Residentie Rotterdam Centraal

Cross Comix Festival 2024

Residentie Rotterdam Centraal

De internationale doorbraak van Ulli Lust (1967) kwam met haar autobiografische graphic novel Vandaag is de laatste dag van de rest van je leven, die oorspronkelijk in 2009 in het Duits verscheen en vervolgens, met groot succes, in een tiental andere talen werd uitgebracht. Haar nieuwste boek, vooralsnog (2025) onvertaald, is Die Frau als Mensch (De vrouw als mens).

In haar studio in Den Haag maakt Vera van Wolferen animaties, illustraties en kunstwerken van papier, zoals de trofee die hoort bij de Small Press Award. Allemaal met de hand. Ze geeft workshops, artist talks en gastcolleges. Ze werkte samen met merken als Facebook, Heineken, Jo Malone, Bosch, Xenos en Ortec.

Haar animatie Down in the Dumps, over een lieveheersbeestje dat haar dekschilden gestolen ziet worden, ging in première op het Berlinale Filmfestival in februari 2025 en ontving een speciale vermelding in de categorie korte films.

Wobby.club, onder artistiek leiderschap van Marjolein Schalk, biedt sinds 2015 een platform voor autonome illustratie en beeldende kunst, dat onder andere de uitgever is van Wobby, een driemaandelijks thematisch tijdschrift, gedrukt in Wobby’s studio in Tilburg.

Wobby presenteert eigenzinnige illustraties, strips, beeldende kunst en literatuur, met een focus op fris figuratief, experimenteel en humoristisch werk van opkomende en gevestigde internationale kunstenaars. Eind 2024 verscheen Wobby’s 40e nummer, samengesteld in samenwerking met Enter Press (IT).

Naast het uitgeven van Wobby magazine organiseert Wobby.club residenties, tentoonstellingen, een doe-het-zelf-uitgeverijbeurs, workshops, open calls en nog veel meer projecten.

Yevheniia Zakharchuk is een illustrator en striptekenaar die humoristische en herkenbare strips maakt die de eigenaardigheden van het dagelijks leven vastleggen.

Haar werk weerspiegelt vaak stedelijke ervaringen, persoonlijke ontmoetingen en de hedendaagse datingcultuur, met een speels kleurenpalet en een minimalistisch karakterontwerp.

Zeina Abirached (1981) is een Libanese illustrator, graphic novelist en striptekenaar. Haar graphic novel Zwaluwenspel: sterven weggaan en weer terugkomen, over haar jeugd in het door oorlog getekende Beiroet, vestigde haar naam internationaal.